Nota: Sería conveniente que se colgasen en el whatsApp del club (E.T.E.) las salidas alternativas que hay los sábados para que cada uno elija el horario y recorrido en función de sus capacidades.

Oharra: Larunbatetan clubeko WhatsAppa (E.T.E.) erabil dezakegu antolatzen diren beste ibilbideak eta irteerako ordutegiak jakinarazteko.

Sábado, 9 de marzo: Saldremos a las 9:00 y la hora estimada de llegada serán las 12:45. El recorrido pensado es el siguiente: Erandio, Mungia, Gerekiz, Olabarri (avi), Mungia, Unbe, Erandio. Total: 82 km ; Desnivel: 680m.

Larunbata, martxoak 9: Erandiotik 9:030-etan atera eta 12:45-etan etxean izango gara. Hauxe da egingo dugun ibilbidea: Erandio, Mungia, Gerekiz, Olabarri (hornidura), Mungia, Unbe, Erandio. Guztira: 82 km ; Desnibela: 680m.

 

Enlace a track para GPS



Domingo, 10 de marzo: Saldremos a las 9:00 y la hora estimada de llegada serán las 13:15. El recorrido pensado es el siguiente: Erandio, Urduliz, Unbe, Derio, Artebakarra, Gerekiz, Morga, Larrabetzu, Erandio. Total: 82km ; Desnivel: 800m.

Igandea, martxoak 10: Erandiotik 9:00-etan atera eta 13:15ean etxeratuko gara. Pentsatuta dagoen ibilbidea hauxe da: Erandio, Urduliz, Unbe, Derio, Artebakarra, Gerekiz, Morga, Larrabetzu, Erandio. Guztira: 82km ; Desnibela: 800m.

Una mañana más de domingo y una nueva cita en el embarcadero para disfrutar de otra sesión
matinal de este nuestro deporte preferido. Puntuales nos vamos juntando unos cuantos kotes,
el maestro, Mikel, Bermeo, Guille, Sendoa, Borja y un servidor….hasta aquí los conocidos por
mi parte….Se unen también varios nuevos fichajes (alguno de ellos engañado, eh…Sr.Gómez,
que nos hemos enterado ¡!) Iker, Jose, Endika y alguno más que lo siento no me quedé con su
nombre….pero que nos acompañarán a lo largo ó en parte de la ruta de hoy…el recorrido
parcial de la Bilbao – Bilbao.
Empezamos con ritmo alegre, (quizás para algunos demasiado alegre !) hasta Urduliz aplicando
a rajatabla la máxima de no bajar el ritmo en las pequeñas cuestas que nos íbamos
encontrando por el camino y parando a “las fieras” para llevar un ritmo menos agresivo.
Llegamos a las primeras rampitas, rampas ó rampones (Según estado de forma) de Umbe,
donde un pequeño grupo encabezado por Borja (muy activo ese día como se verá más
adelante) apuesta por un ritmo mucho más fuerte. El resto subimos a menor velocidad,
aplicando un ritmo constante de cierta intensidad. No vamos precisamente de paseo.
Nos reagrupamos arriba donde acaban las cuestas y bajamos hacia la rotonda de Asua. Allí nos
abandona Guille y un poco más adelante otro compañero más de los desconocidos….(Sorry ¡!)
A la altura de Derio, nos despedimos de Bermeo que tiene como planning llegar a Larrabetzu,
subir Morga y vuelta para casa. El resto, fieles a la ruta establecida comenzamos a subir el
segundo puerto: Artebakarra. De nuevo Borja acompañado por Iker ó Jose ¿?, marcan una
marcheta demasiado optimista para el resto que decide no acompañarles en este “baile”. Al
verse solos, deciden bajar un poco el ritmo y poco a poco nos vamos enganchando el
resto…Aun así, la velocidad de subida es alta.
Bajamos hasta Mungia por el desvío, una carretera por la que no pasa el tiempo…Siguen los
mismos baches en los mismos sitios. Será en Mungia donde haremos un descanso para
reponer fuerzas y comentar pequeñas anécdotas….
Reanudamos la marcha hacia la siguiente subida: Gerekiz o como se la conoce ya en nuestro
club…GETEkiz. Saliendo de Mungia, toman las riendas de la pequeña grupeta Borja (de nuevo
¡!) y Sendoa, imponiendo un ritmo ya no alegre, sino lo siguiente….Se me pasa por la cabeza la
estúpida idea de que algo les han tenido que poner en los pintxos que han pedido….La próxima
vez que paremos en ese bar de Mungia me voy a pedir lo mismo que ellos porque parece que
funciona ¡!. A este ritmo sabrosón, nos acercamos a Gerekiz donde un enorme Borja (para
variar ¡!) aumenta notablemente la velocidad….le acompaña detrás otro compañero no
identificado y los dos se van por delante….Sendoa que inicialmente hace el amago de seguirles,
decide no continuar a esa velocidad y guardar fuerzas ya que su ritmo es muy fuerte….
Y aquí amig@s mi@s es donde nos encontramos con el caso clínico del día (como dirían los
médicos). Una sintomatología muy difícil de describir. Suelen ser “personajes” con tendencia a
decir una cosa y luego inconscientemente hacer lo contrario…Son muy difíciles de detectar ya
que permanecen ocultos en todas las grupetas hasta que…su verdadero ser “aflora”….
En las primeras rampas (ya no rampitas…que Gerekiz ya tiene su importancia ¡!) al ver que se
va Borja (ya he dicho de nuevo, verdad ¿?) acompañado no sé por quién, recibo gratuitamente
la oferta por parte del maestro de ir detrás de ellos. Oferta que rechazo agradecido al no ser
“mi guerra”…Como dice el refrán es mejor ser dueño de mis silencios que esclavo de mis
palabras ¡!…Sin ningún objetivo aparente, empiezo a subir a mi ritmo cuando veo a los escapados “a tiro”. Es en ese momento cuando estos “personajes” se transforman en depredadores y “huelen” a su víctima….ya no sé si ellos habían bajado la velocidad ó la he subido yo al verles tan cerca….ya me había transformado ¡!. Les doy caza y se produce una aceleración fortísima en los últimos metros de ascenso, a la cual respondo acoplándome cual “garrapata” al lado de un potente Borja. Al llegar donde acaban los puertos, vuelvo a mi ser y en estado semi-consciente empiezo a pensar en lo ocurrido….Qué necesidad tenía de hacer esto, me pregunto ¡!….y sinceramente…aun no lo sé ¡!. Aunque sé que va a ser una tarea muy muy complicada (nótese el tono de ironía, por favor ¡) voy a ver si encuentro a otr@s como yo que les ocurra lo mismo y así creamos un grupo de afectad@s con los mismos síntomas para hacer terapia….Hola me llamo Floren y soy un depredador en bicicleta ¡.
Al reagruparnos el bueno de Mikel, me comenta preocupado y con razón que no ha entendido
del todo eso de que no “era mi guerra” y que si se lo podía explicar…Lo siento Andy…no me lo
explico ni yo mismo ¡!!. Estoy enfermo…no sé lo que me pasa…de vez en cuando me
transformo ¡!….En fin, tendré que reflexionar sobre lo ocurrido ¡…
Bajada corta y rápida hacia la siguiente cota..Morga…como en todas las subidas un grupito
decide irse por delante a mayor ritmo (no sé si a alguno le pasó lo mismo que a mi ¡) …. Yo
todavía en proceso de reflexión sobre lo sucedido, decido subir muy tranquilo escoltando al
maestro que también se toma la subida con mucha calma…..Maisu, entre nosotros, yo creo
que está disimulando y está como un toro ¡!….Se nos une Borja (que creo que ya ha tenido
suficiente y se merece un descanso, no ?? ¡!) y en alegre charleta, subimos poco a poco
Morga. De nuevo bajada rápida hacia Larrabetzu para enfilar la vuelta a casa por Lezama.
La cita de hoy bien se podría titular como: El aitite, los aitas y los hijos a ritmo alegre…..Tres
generaciones bien diferenciadas….Un “aitite” guerrero con mucha experiencia, unos “aitas”
que ó lo han ganado todo (Ese Andy ¡!) ó …bueno….del otro aita mejor ya no hablamos.. ….y
unos “hijos” que seguro darán mucho de qué hablar y acrecentarán la fama de este nuestro
club para seguir oyendo ese dicho de que “Estos de Erandio andan la ostia ¡!….”.
Tanto con los conocidos como con los desconocidos (a ver si os animáis más veces ¡) un
placer…como siempre ¡
Posdata: Sigo buscando otr@s afectad@s por mi dolencia ¡.
Posdata2: Borja, sin acritud, por nuestro bien, casi es mejor que sigas currando en Donosti…Estás muy muy fuerte ¡. Saludos
Floren